به رسم عاشقی

آن روز پدرم انار خریده بود.

مادرم به من گفت: زهرا جان، برو عزیزم چندتایی از انارها  را بیاور تا بخوریم.

وقتی انارها را می شستم یک انار توجه ام را به خودش خیلی جلب کرده بود. پیش خودم گفتم: حتما این را خودم می خورم.

وقتی دور هم جمع شدیم، برادر کوچکترم رضا سریع انار مدنظر من را برداشت.

من گفتم: دادشی این انار من است، یکی دیگر بردار. اما او لج کرده بود. 

پدر روی به من کرد و گفت: زهرا جان این همه انار یکی دیگر بردار.

 منم گفتم: آخه این خیلی ظاهرش خوبه.

پدرم لبخندی زد و گفت: تو مگر می خواهی پوست انار را بخوری، مهم تر از ظاهر هر چیز باطن آن است. که به نظر من انار دیگری برداری باطنش از این انار بهتر باشد.

انار را که داداشم برید خراب و کرم زده بود. برخلاف ظاهر زیبایش، باطنی خراب داشت. پدرم گفت: در مورد انسان ها هم همین طور است چه بسا کسی ظاهر زیبا دارد، اما باطنی خراب و او منافق می باشد.[۱]

———————————–

۱: «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم» می فرمایند:

«مَن خالَفَتْ سَريرَتَهُ علانِيَتُهُ فَهُوَ مُنافقٌ؛منافق آن كسي است كه ظاهرش برخلاف باطنش باشد.» (سفينه، ج ٢، ص ٦٠٦)

«مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام» می فرمایند:

«ما اَقبَحَ بِالانسانِ أَنْ يكونَ ذاوَجهَين؛چقدر قبيح است که انسان داراي دو چهرة متضاد و متفاوت باشد. (فهرست غرر، ص ٣٩٥)